Cameron Highlands
Cameron Highlands is een schitterend mooi hoogland. Vanwege de hoge ligging is het er koeler dan in de rest van Maleisië. Geniet van wandelingen, typisch Engelse scones en prachtige uitzichten over theeplantages.
Mount Kinabalu is de hoogste berg (Gunung in Bahasa Melayu) in Maleisie en ligt binnen het Kinabalu nationaal park (NP). Het is onderdeel van de Crocker Range; een reeks bergen in het noordwesten van Sabah op Maleisisch Borneo. Zijn top is 4.095,2 meter hoog. Van de top heb je het beste uitzicht op de opkomende zon en wanneer je naar beneden loopt zie je verschillende kleine dorpjes. Bij goed weer zul je zelfs, op grote afstand, Sabah's grootste stad zien liggen, Kota Kinabalu.
De berg bezoeken is niet makkelijk zonder vooruit te plannen; je zult je van tevoren moeten registreren. De beste manier om dit te doen is met behulp van een reisagent of reisorganisatie. De plaatselijke overheid accepteert per dag alleen rond de 150 personen op de berg. Dit betekent dat slechts 75 mensen dagelijks naar boven kunnen; daar de andere 75 op hetzelfde moment naar beneden komen. De vergunningen zijn vaak op in het hoogseizoen, dus wees verstandig en neem de nodige maatregelen van tevoren. Je kunt de beklimming van Mount Kinabalu o.a. boeken bij het populaire Viator.com.
Het is belangrijk om zo snel mogelijk vooruit te reserveren. De Mount Kinabalu Summit Trail is een erg populaire activiteit; en de dagelijkse vergunningen zijn al maanden van tevoren uitverkocht. Het is geen makkelijke klim, maar je zult altijd de mooie herinneringen hebben van dit grandioze avontuur.
Mount Kinabalu is een relatief makkelijk te beklimmen berg vergeleken met vele andere bergen over de hele wereld; hij staat bekend als één van de meest toegankelijke bergen in de wereld. Om de top te bereiken hoef je niet in een extreem goede vorm te zijn. Mensen met lichamelijke beperkingen echter moeten de berg niet beklimmen zonder eerst een dokter te hebben geraadpleegd. Als je geen ervaren bergbeklimmer bent dan zou je een andere route kunnen overwegen (Timphohon Trail) die minder inspannend is. Jaarlijks beklimmen meer dan 20.000 mensen de berg. De beste tijd van het jaar om de berg te beklimmen is tussen april en augustus. Als je in de gelegenheid bent om het tijdstip van je trip te plannen; doe het dan tijdens volle maan daar het dan lichter is 's nachts als je het laatste stuk naar beneden gaat. Iedereen die bergsport wil beoefenen op Mt. Kinabalu wordt geadviseerd (verplicht!) om een berggids te huren. Vooral bij de top kan de gids erg handig zijn (het laatste stuk is erg zwaar). De gids wacht je op bij het hoofdkwartier van het park. Als je je trip via een agent of reisorganisatie boekt is de berggids automatisch onderdeel van het pakket.
Een typische klim begint zo vroeg mogelijk in de morgen. Het is verstandig zo vroeg mogelijk te beginnen. Hoe langer je lichaam kan wennen aan de hoogte van het basiskamp Laban Rata, hoe meer kans je hebt om de top te bereiken voor één van de spectaculairste zonsopgangen die je ooit zult meemaken. Veel mensen die te laat vertrekken moeten uiteindelijk opgeven vanwege hoogteziekte. Van onze groep haalde bijna 30 mensen de top niet om verschillende redenen. We stonden op om 05.00 uur voor een snel ontbijt en waren om 05.30 uur klaar om te vertrekken voor de 1,5 uur durende autorit van Kota Kinabalu naar de ingang van het park. We begonnen onze klim bij Timpohon Gate om 08.30 uur op een dinsdagmorgen. We arriveerden bij Laban Rata Rest House rond 12.30 uur (3.278 meter). Hier aten en dronken we wat en gingen direct daarna naar bed. De atmosfeer in het basiskamp was haast onwerkelijk. Zo nu en dan arriveerden er nieuwe mensen. Sommigen waren werkelijk uitgeput; anderen gingen nog een partijtje voetballen. Sommigen staarden doodmoe in de wolken (het was die dag erg bewolkt op Laban Rata en aan het eind van de dag regende het zelfs een beetje); anderen deden een kaartspel. Voedsel is erg duur op Laban Rata, het is verstandig om zelf snacks mee te nemen.
Wij hadden een privé kamer geboekt, wat geweldig was voor de nachtrust. Aangezien er niet veel privé kamers in Laban Rata Rest House zijn, zorg ervoor dat je ruim voor vertrek reserveert (we bedoelen maanden tevoren). Het guesthouse is basic maar prima. De meeste wandelaars zijn toch erg moe naar het eerste deel van de klim, en willen zo snel mogelijk naar bed. We werden de volgende nacht gewekt om 00.30 uur. We hadden geluk dat de lucht helder was die nacht. Voordat we naar bed gingen werden we gewaarschuwd dat de laatste etappe misschien zou vervallen vanwege slecht weer (dit is altijd een risico tijdens je klim naar boven), maar gelukkig veranderde het weer na het donker.
We vertrokken om 01.00 uur voor het laatste deel van onze klim. Dit was het beste deel, pikdonker, glad...geweldige uitzichten. Het was nogal koud tijdens deze laatste twee uur; al kwam de temperatuur niet onder het vriespunt. Het lukte ons twee jassen te kopen bij Laban Rata (ja, we waren zo dom om alleen een shirt met lange mouwen te dragen) en daar hadden we geluk mee. Het laatste deel is net of je op de maan loopt, de enige dieren die we tegenkwamen ware verschillende kleine bergratten. We kwamen aan op de top om 05.30 uur; net op tijd om de zon boven Zuidoost-Azië te zien opkomen. Dit was één van de beste zonsopgangen die we ooit ervaren hebben, echt een herinnering om nooit te vergeten.
Toen begon het moeilijkste deel van de klim daar de afdaling misschien nog inspannender was dan de berg opgaan. De constante druk op de knieën deed echt pijn maar we hebben het heelhuids gehaald; deels dankzij onze gids. Voor ons was het een werkelijk onvergetelijk avontuur. Lichamelijk waren we ok maar we hebben wat moeilijke momenten meegemaakt. Er waren mensen die na de beklimming van Mount Kinabalu zeiden dat het een 'eitje' was; anderen waren het met ons eens dat het een echte prestatie is om de top te bereiken na alle ontberingen. We weten dat enkele van de stoerste mannen de top niet eens bereikt hebben. Het zal je niet verbazen dat dit dezelfde mannen waren die nog een potje gingen voetballen na aankomst in Laban Rata (in plaats van uit te rusten en te acclimatiseren op zulke hoogtes).
Gezien als de 'zwaarste bergrace ter wereld'; de Mount Kinabalu International Climbathon is de ultieme uitdaging voor degenen die bereid zijn om hun uithoudingsvermogen uit te testen door de berg over een afstand van 21 kilometer op- en neer te rennen. Deelname aan de eerste Climbathon was in eerste instantie alleen voorbehouden aan Maleisiërs maar tegenwoordig is de Mount Kinabalu International Climbathon vooral populair bij Europese bergbeklimmers. In 2014 werd de Climbathon voor de 28e keer gehouden. Het evenement vindt elk jaar in oktober plaats (18 en 19 oktober 2014).
Een alternatieve manier om Mount Kinabalu te beklimmen is met de 'Via Ferrata' stijl. Dit is een opwindender manier om de berg te beklimmen (of eigenlijk af te dalen). Mount Kinabalu heeft de hoogste Via Ferrata in de wereld. Mountain Torq is het bedrijf dat Via Ferrata pakketten aanbiedt. Ze hebben hun eigen rusthuis in Laban Rata 'Pendant Hut' genoemd waar 30 mensen kunnen overnachten. Huur van het materiaal is in de prijs begrepen en ze leveren klimgordel, touw, helm, carabiner (karabijnhaak) en draagriem. Je hoeft alleen je eigen schoenen en handschoenen mee te nemen.
Via Ferrata is een term uit het alpinisme. Van oorsprong Italiaans betekent het "ijzeren weg" en geeft daarmee al gelijk een goede definitie van het begrip. Een via ferrata is namelijk een met staalkabels uitgezet parcours langs een rotswand. Deze staalkabel is op regelmatige afstand (max 6 m) aan de rots bevestigd door middel van haken en in eerste instantie bedoeld als beveiliging van de gebruiker. Daarnaast gebruikt men de kabel vaak om zich in evenwicht te houden of zichzelf eraan op te trekken. Behalve de staalkabel treft men op een via ferrata (vooral op de moeilijkere stukken) ook andere hulpmiddelen zoals steunen voor handen en voeten, (hang-)bruggen en afdaaltouwen, maar ook death-rides en rappels. Wandelaars en klimmers kunnen via ferratas gebruiken zonder eigen klimmaterialen nodig te hebben en op een veiliger manier boven komen. In het Frans spreekt men (eveneens) van via ferrata of chemin câblé. In het Duits van Klettersteig. - Wikipedia
Veel toeristen bezoeken het gebied zonder Mount Kinabalu te beklimmen; op de minder hoge plaatsen van de berg is wandelen een prima alternatief. Vlakbij zijn de Poring Hot Springs; waar je ultiem kan ontspannen in de hete zwavelbronnen. Verder kan je er genieten van de verschillende heetwaterbronnen. Viator.com is een online reisorganisatie waar je een bezoek aan Kinabalu nationaal park en de Poring Hot springs kan boeken (inclusief een canopy walk, wandeling hoog door de bomen via een loopbrug). Je kan deze trip makkelijk van tevoren boeken via internet. De trip duurt ongeveer tien uur en je wordt opgehaald en teruggebracht naar je Kota Kinabalu hotel.
Kota Kinabalu is de grootste stad in de buurt en je moet eerst naar deze stad reizen om bij de ingang van het Kinabalu nationaal park te komen. Er gaan diverse dagelijkse vluchten naar Kota Kinabalu; zelfs een paar internationale. Als je met een georganiseerde rondreis bent word je vroeg in de ochtend opgehaald bij je hotel. Je kunt makkelijk op eigen gelegenheid naar Mount Kinabalu gaan met een taxi of bus. Van de Kota Kinabalu North Bus terminal gaan er bussen die langs de ingang van het park gaan. Vraag zeker van tevoren aan de chauffeur of hij naar het park toegaat (de volgende bestemmingen liggen op de route naar Kundasang waar je het Kinabalu Park kantoor vind; Ranau, Sandakan of Tawau). De rit naar de parkingang duurt meestal iets langer dan een uur, bussen doen er vaak nog iets langer over.