Reisverslag golfreis Ruben 2010

“Een reis naar Taiwan werd omgezet in een reis naar Maleisië, of ik daar een probleem mee had? Nou, nee. Wat een heerlijk land is Maleisië!”

Voordat ik in het Aziatische land aankom, staat me een lange zit in het vliegtuig te wachten. Malaysia Airlines brengt je in twaalf uur van Schiphol naar Kuala Lumpur International Airport, het vliegveld van de hoofdstad van Maleisië. Op KLIA kijk ik wat radeloos om me heen omdat nergens een bordje met mijn naam erop te bekennen is. Vreemd genoeg wordt er wel herhaaldelijk geroepen om Mr. Robben, die naar mijn weten toch echt gewoon in Beieren zit. Voor mijn gids Luqman Arief Khalid, die ik voor het gemak ‘Luke’ mag noemen, blijkt mijn voornaam wat lastiger uit te spreken dan gedacht. In anderhalf uur brengt Luke me naar het centrum van Kuala Lumpur, ‘internationally known as KL,’ vertelt hij meerdere malen. Daar zal ik me dan maar aan houden.

Wanneer we dichter bij het centrum van KL in de buurt komen rijzen de niet te missen Petronas Towers op uit het hart van de stad. Toen het gebouw in 1998 in gebruik werd genomen, was het met 452 meter het hoogste gebouw ter wereld. Inmiddels is dat al jaren niet meer zo, maar het blijft een imposant bouwwerk. In plaats van de dag daarna ’s ochtendsvroeg in de rij te gaan staan voor een van de 1200 kaartjes voor de loopbrug, besluit ik om de torens ’s avonds onder het genot van een – veel te duur – drankje en het gezelschap van fotograaf Inge te bekijken vanuit de bar van het Traders Hotel. Deze zogenaamde skybar bevindt zich op de 33ste verdieping van het hotel en geeft zo een magnifiek uitzicht op de fraai verlichte torens.

Douche

Dat drankje hadden we wel verdiend na een bijzondere eerste golfervaring in Maleisië. Voor wie het nog niet wist, in Maleisië is het warm en vochtig. Na vijf ballen op de drivingrange gutst het zweet al van mijn rug af, dit kon nog wel eens een lange dag worden. We zijn op de Kelab Golf Sultan Abdul Aziz Shah, vernoemd naar de elfde gekozen koning van Maleisië. De baan wordt aangeprezen als ‘The Home of Night Golfing’, wat kracht bij wordt gezet door grote lichtmasten op elke hole. Ook overdag valt hier echter prima te spelen, zolang er geen regen valt in ieder geval. Al na zes holes komen de wolken als een sluipmoordenaar boven ons hangen, waarna een kogelregen in de vorm van dikke druppels op ons af wordt gevuurd. Het is werkelijk of iemand de douche heeft aangezet. Als de luchthoorn ook nog klinkt voor bliksemgevaar haasten we ons in de buggy naar binnen om het waterballet vanuit het fraaie clubhuis te aanschouwen.

Zeker veertig minuten gaat de regen onophoudelijk tekeer en we vrezen dat er niet meer gespeeld zal worden die dag. Tot onze caddie zich, wanneer de regen bijna is gestopt, klaar maakt om er weer tegenaan te gaan. ‘Maar de greens staan onder water’, zegt onze verbijsterde Zuid-Afrikaanse flightgenoot. ‘Water will be soon gone, sir,’ is haar repliek en wie zijn wij om dat in twijfel te trekken. Een goed irrigatiesysteem in combinatie met de nog steeds drukkende warmte zorgt ervoor dat het water inderdaad in no-time verdwenen is. De 27-holesbaan is fraai aangelegd in het van nature glooiende landschap en bunkers en vijvers zijn op tactische plekken geplaatst. Jammer genoeg is de rough na de regen zo zacht dat mijn bal meerdere malen volledig wegzakt in de aarde, om zich nooit meer te laten zien. Het mooiste moment van de dag ervaar ik op onze voorlaatste hole wanneer er bij de ondergaande zon zeker twintig apen brutaal de fairway oversteken. Ik had al gehoord dat dit zou kunnen gebeuren, maar om het met eigen ogen te ervaren, geweldig.

Weelde

Na de drukte van KL verplaatsen we ons naar de rust en aangename temperatuur van de, door theeplantages omgeven, Cameron Highlands. We checken in het statige Cameron Highlands Resort in en tot mijn genoegen ligt er een golfbaan aan de overkant van de weg. Kelab Golf Sultan Ahmad Shah is een publieke baan en daardoor is het onderhoud niet geweldig. Maar wat zou je klagen als je voor 84 ringgit, omgerekend nog geen twintig euro, een dag lang zo veel kunt spelen als je wilt. Ik kies ervoor om zonder caddie de baan in te gaan en dat is goed te doen, want veel geheimen heeft de baan niet. Zo af en toe waan ik me in Engeland want de Britse roots zijn nog duidelijk zichtbaar in de bouwstijl van gebouwen rond de baan. De hoogteverschillen zorgen voor een aantal leuke uitdagingen op golfgebied en meer dan eens stop ik even om van de omgeving te genieten; wat een rust hier. Van de Cameron Highlands vervolgen we onze trip naar de laatste bestemming van de reis, het super-deluxe mini-eiland, Pangkor Laut. De gewone boot die naar het grote Pangkor-eiland gaat is voor een resort van deze statuur niet passend, dus gaan we op een speedboot met twee 200-pk-motoren en witleren bekleding in Miami Vice-stijl richting Pangkor Laut. Daar worden we door een delegatie van tien medewerkers ontvangen. Uiteraard worden onze koffers en rugzakken aangenomen en daarnaast krijgen we een heerlijk koud handdoekje en een lekkere cocktail om alvast in de stemming te komen, we willen nu al niet meer naar huis.

Het eiland is heerlijk, en niet voor niets meerdere malen verkozen tot een van de beste resorts ter wereld. Lekker luieren op het privéstrand (op het eiland is niets anders aanwezig dan het resort), dineren in een van de vijf restaurants of jezelf verwennen met een heerlijke spa treatment, het kan allemaal. Het enige wat op het eiland jammer genoeg niet kan, is golfen. Gelukkig is ook daar een oplossing voor gevonden. Met dezelfde speedboot die je brengt, word je gratis teruggebracht naar het vasteland. Daar word je tegen een kleine vergoeding in vijftien minuten naar de Swiss-Garden Golf Resort & Spa Damai Laut gereden. De baan is vooral de eerste negen holes zeer waterrijk en die worden dan ook de Lake Nine genoemd. Op zeven van de negen holes komt er water in het spel. De tweede negen heten de Hill Nine en bieden prachtige uitzichten over de Straat van Melaka en het eiland Pangkor. Met weemoed verlaat ik na een paar heerlijke dagen het eiland en brengt gids Luke me weer terug naar KL. Daar zal ik de laatste twee dagen van de reis vullen met tempel- en museumbezoeken en het opsnuiven van de verschillende culturen op straat. Maandagavond reis ik in alle rust weer terug naar Nederland. Althans, dat denk ik op dat moment.

Engeltje

Ik heb de laatste tijd nog weleens wat problemen op en rond het vliegveld. Zo heb ik een keer mijn camera bij iemand anders in zijn tas laten zitten en heb ik mijn handbagage kortgeleden ingecheckt met mijn paspoort er nog in. De terugvlucht van Maleisië naar Nederland bracht echter een nieuwe dimensie in de reeks onfortuinlijkheden. De laatste dagen van mijn reis speelt er constant door mijn hoofd hoe jammer ik het vind om maandag 23.55 uur al weer terug te moeten vliegen naar huis. Zo ook zondagavond wanneer ik met wat nieuwe vrienden op een dakterras ergens midden in KL een biertje zit te drinken.

Toevallig heb ik met mijn telefoon verbinding met het wifi van het naastgelegen hotel en dus check ik mijn e-mail even. Daarin lees ik een bericht van een Engels stel dat ik eerder die week heb ontmoet, waarin ze me een goede vlucht wensen. Ik zou toch immers die zondag vertrekken? Paniek. Zondag? Ik vlieg toch maandag? Snel mijn vluchtgegevens opzoeken. Grotere paniek. Het is inderdaad zondag en mijn vlucht is over 2,5 uur terwijl het een uur rijden naar het vliegveld is en ik een half uur van mijn hotel ben.

Help! In grote haast laat ik mijn vrienden verbijsterd achter en zet het op een rennen naar mijn hotel. Aldaar schreeuw ik dat er direct een taxi moet worden gebeld. Sneller dan ooit pak ik mijn spullen in en stap ik de klaarstaande taxi in. ‘Beste man, ik heb haast.’ Dat begrijpt hij en met 180 schieten we over de Maleisische wegen om nog net voor het sluiten van de incheckbalie aan te komen op KLIA. Hijgend leg ik uit wat zich de afgelopen paar uur heeft afgespeeld, waarop de vriendelijke grondstewardess vraagt of ik misschien een stoel aan de nooduitgang wil zodat ik lekker ruim kan zitten en goed kan rusten. Wat een engel, deze dame. Nog nooit is een vlucht van twaalf uur zo snel voorbij gegaan!

YTL Hotels

Tijdens mijn reis verbleef ik in de prachtige hotels en resorts van de YTL Corporation. Dit conglomeraat heeft inmiddels zo’n twintig onderkomens wereldwijd, waarvan de meeste in Maleisië te vinden zijn. Ik had het voorrecht om in het Cameron Highlands Resort en het Pangkor Laut Resort te verblijven en dat is, zoals op de foto’s te zien is, geen straf. Of je nu gaat picknicken tussen de theeplantages in de Cameron Highlands of een baantje trekt in de infinity pool van Pangkor Laut, genieten kun je in alle hotels van de organisatie. Een bezoek aan Maleisië is wat mij betreft dan ook niet compleet zonder een verblijf in een van deze heerlijke hotels.

Malaysia Airlines

Malaysia Airlines vliegt dagelijks in een Boeing 747 van Schiphol naar Kuala Lumpur International Airport, met uitstekende doorverbindingen naar Azië, Australië en Nieuw-Zeeland. De vlucht neemt twaalf uur in beslag en in Maleisië is het zes uur later. Omdat Malaysia Airlines tot het Skyteam behoort zijn er voor Flying Blue leden ook miles te verdienen op de vluchten van Malaysia Airlines.

Over de auteur

Ruben van der Zaag is redacteur bij Golfers Magazine en GOLFjournaal. Golfers Magazine is het lijfblad van de gepassioneerde golfer, die alles wil weten over zijn of haar sport en GOLFjournaal wordt verspreid onder alle golfers die lid zijn van een NGF aangesloten golfclub. Meer informatie over de golfsport is te vinden op de website Golf.nl.